NFC زیرمجموعه ای از RFID است. RFID، مانند سایر استانداردهای بی سیم مانند بلوتوث و WiFi ، از امواج رادیویی برای انتقال اطلاعات استفاده می کند. RFID، مخفف عبارت Radio Frequency Identification است و برای انواع ارتباطات بدون تماس استفاده می شود. از نظر فنی، RFID  در 3 محدوده فرکانس مشخص عمل می کند. این دامنه های فرکانسی اجازه می دهند تا دستگاه های RFID عمومی، متناسب با موارد مختلف استفاده شوند و هر فرکانس مزایای خاص خود را داشته باشد. NFC به عنوان زیرمجموعه ای از RFID ، در محدوده فرکانس بالا از طیف RFID عمل می کند.

مرتبط بخوانید: NFC چیست ؟

در حالی که RFID و NFC بر اساس یک فناوری اساسی ساخته شده اند، اما از چند جهت مهم با یکدیگر تفاوت دارند.

شناسایی فرکانس رادیویی

RFID  که در دهه 1980 معرفی شد، برای بهبود استفاده از بارکد چاپی مورد استفاده برای ردیابی موجودی کالا از طریق زنجیره تأمین طراحی شده است. برخلاف بارکدی که برای خواندن نیاز به خط دید مستقیم دارد، RFID به عنوان یک انتقال بی سیم یک طرفه بین برچسب RFID و خواننده عمل می کند. برای انتقال داده ها، برچسب و خواننده باید در محدوده یکدیگر باشند. دامنه خواندن متفاوت است اما می توان در فواصل 1 تا 100 متر از RFID استفاده شود.

ریدرهای RFID توان مورد نیاز برای خواندن بی سیم برچسب های RFID را فراهم می کنند. خواننده ها می توانند دستگاه های دستی مجهز به باتری یا واحدهای بزرگی باشند که مانند روتر WiFi در انبارها نصب می شوند. RFID به دلیل طیف وسیع فرکانس، دقت و هزینه  پایین برچسب نسبت به بارکد چاپی، بسیار مورد استفاده و کاربردی است، اما توانایی ذخیره چیزی بیش از یک شناسه ساده را ندارد. این یکی از بزرگترین اختلافات بین RFID و NFC  است.

موارد استفاده از RFID عبارتند از: سیستم های عوارضی خودکار، بلیط آسانسور بدون تماس در پیست های اسکی، کنترل موجودی، کنترل ترافیک، ردیابی رانندگان و ثبت اتوماتیک تخلفات و موارد متعدد دیگر 

ارتباطات میدانی نزدیک

تقریباً 20 سال پس از معرفیRFID ، کمپانی سونی و نوکیا ارتباط NFC ( Near Field Communication ) را برای افزودن قابلیت انتقال داده بدون تماس ( Contactless ) به دستگاه های تلفن همراه هوشمند ( Smart Phones ) معرفی کردند. امروزه NFC یک سخت افزار استاندارد در همه تلفن های هوشمند است که فناوری انتقال داده بدون تماس را به راحتی در دسترس قرار داده است.

در حالی که RFID در ردیابی موجودی کالا قبل از فروش تبحر دارد، هدف NFC این است که بعد از فروش، به بخشی از سودمندی و مزیت محصول تبدیل شود. برچسب های NFC کوچک، ارزان و قابل جاسازی در محصولات برای استفاده توسط مصرف کنندگان است. اشیاء مجهز به NFC قادر به ایجاد تجارب مبتنی بر وب در محصولات فیزیکی هستند. در نتیجه، NFC فناوری است که باعث به وجود آمدن اینترنت اشیا می شود. این قابلیت از طریق تعدادی نوآوری مهم فنی که NFC از طریق RFID به دست می آورد امکان پذیر است. علاوه بر این NFC برای عملکردهای بیشتر از RFID از حالت های شبیه سازی کارت و داده های نظیر به نظیر برخوردار است.

می توان گفت که یکی از مزیت های بزرگ NFC این است که باید ارتباط بین تگ ( برچسب NFC ) و تگ ریدر ( مثلاً تلفن همراه مجهز به  NFC)  باید از فاصله خیلی نزدیک (حدود چند سانتیمتر) انجام شود. این باعث شده است تا سیستم NFC برای استفاده در ارتباطات امن تجهیزات استفاده کنندگان مانند گوشی های هوشمند بسیار محبوب باشد.

ارتباط نظیر به نظیر (Peer-to-peer) ویژگی است که NFC را از دستگاه های RFID معمول مجزا می کند. یک دستگاه NFC هم می تواند به عنوان تگ ریدر عمل کند و هم به عنوان یک تگ انجام وظیفه کند. این ویژگی منحصر به فرد باعث شده تا NFC به عنوان یکی از روش های بسیار محبوب در عملیات های پرداخت بدون تماس شناخته شود و همین امر باعث شده تا بازیگران عرصه صنعت تلفن همراه برای استفاده از NFC در گوشی های هوشمند جدید بسیار وسوسه شوند. کارت NFC بیشتر به دلیل استفاده در ارائه  خدمات پرداخت به فناوری پرداخت شناخته شده است و Apple Pay ، Android Pay و Samsung Pay همه توسط شبیه سازی کارت NFC طراحی شده اند.

همانطور که به آینده نگاه می کنیم، RFID به نوآوری در سراسر زنجیره تأمین ادامه خواهد داد و هم چنین فناوری NFC نیز در حوزه های دیگری همچون پرداخت کرایه حمل و نقل و کیف پول الکترونیکی نفوذ پیدا می کند.

برای کسب اطلاعات بیشتر از درگاه پرداخت اینترنتی با کارشناسان ما تماس بگیرید.